W niniejszym artykule poddano analizie sposoby i zakres wykorzystania Internetu w komunikacji z wyborcami przez polskie elity. Ewaluacji tej dokonano przez pryzmat tezy o wykształceniu się zjawiska kampanii permanentnej oraz porównania polskich doświadczeń z kampaniami zagranicznymi (USA). Model analizy wzbogacono o autorską klasyfikację i przegląd kanałów politycznego komunikowania w Internecie. W tym kontekście poddano krytyce tezę o rewolucji komunikacyjnej w polityce w Polsce na skutek zastosowania Internetu w kampaniach wyborczych. Ważnym wymiarem analiz było porównanie mediów tradycyjnych (telewizji, radia i prasy) z medium nowym – Internetem pod względem wiarygodności, atrakcyjności i skuteczności tych środków przekazu w świadomości społecznej. Przeprowadzona analiza wskazuje na szereg niedomagań związanych z komunikowaniem politycznym polskich elit w Internecie. Są to przede wszystkim: nieumiejętne podążanie za technologiczną modą, brak wystarczającej biegłości w internetowym kodzie kulturowym, taktyka zaniechania polegająca na porzucaniu internetowych projektów komunikacyjnych oraz zamieszczanie wtórnych i niepogłębionych treści merytorycznych.