Artykuł zawiera propozycje nowej regulacji umownej stosunków między Polską a Stolicą Apostolską, wywiedzionej ze stypulacji art. 25 ust. 4 Konstytucji RP. Nowe prawnomiędzynarodowe unormowanie wzajemnych stosunków powinno nazywać się „Porozumieniem”, a nie „Konkordatem” i powinno w odmienny od dotychczasowego (konkordatowego) ujęcia, uregulować wzbudzające kontrowersje dotychczasowe sformułowania, np. odnoszące się do nauczania religii. Z drugiej strony, postulowane przez autora docelowe Porozumienie, powinno zawierać kwestie nie unormowane w konkordacie z 1993 r. odnoszące się do duszpasterstw specjalnych Kościoła Katolickiego w Wojsku Polskim i Straży Granicznej. Podstawą dla postulatów nowej regulacji bilateralnej, jest dokonana w tymże artykule analiza krytyczna historycznych, politycznych (w tym w odniesieniu do polityki zagranicznej RP) i prawnych aspektów wzajemnych relacji polsko-watykańskich, ważnych przez wzgląd na strukturę wyznaniową Polski tudzież pontyfikat Papieża – Polaka w latach 1978–2005.