W artykule przedstawiono teoretyczny model dyskursu o terroryzmie, wskazujący na potrzebę uwzględniania w komunikowaniu się wielu czynników kulturowych tworzących „spiralę terroryzmu”, zarówno wewnętrznych – esencjalnych, jak i zewnętrznych – społecznie konstruowanych. Wskazano na znaczenie podejścia esencjalistycznego vs. konstrukcjonistycznego w przedstawianiu i wyjaśnianiu zjawiska terroryzmu w przestrzeni publicznej. Wskazano też na uwarunkowania związane z odmiennym pojęciem „ja” w różnych kulturach i jego wpływie na sposób interpretowania zjawisk i zachowanie się. Zwrócono uwagę na znaczenie języka stosowanego przez uczestników dyskursu o terroryzmie, który ułatwia, bądź nie wgląd i ogląd rzeczywistości, w której zjawiska terroryzmu występują.