Rola sądów w zakresie ochrony praw jednostki i tzw. prawotwórstwo sądowe stanowią zagadnienia teoretyczne o doniosłym znaczeniu dla praktyki stosowania prawa, jako że dotyczą odpowiedzi na pytanie o to, co wolno sędziemu w sytuacji, gdy przepisy ustawowe w ocenie sądu są nieaktualne lub niewystarczające do rozstrzygnięcia w konkretnym stanie faktycznym z uwagi na zmianę stosunków społecznych. Przedmiotem opracowania jest ukazanie roli sądów administracyjnych w zakresie ochrony praw dzieci par jednopłciowych. Współczesne zjawiska funkcjonujące na skalę europejską, takie jak: otwarte granice i ruchy migracyjne, pluralizm stylów życia, czy rozwój technologii informacyjnych i medycznych znajdują odzwierciedlenie w stosunkach prawnych regulowanych przez różnorodne gałęzie prawa, w tym w normach regulujących sprawy mieszczące się w zakresie kognicji sądów administracyjnych. Stanowią też, inter alia, źródło problemów w tytułowym zakresie, związanych z interpretacją owych norm. Orzecznictwo może odegrać istotną rolę zarówno w dynamicznym interpretowaniu prawa w ramach realiów społecznych, ujednolicaniu praktyki, jak i poszerzaniu świadomości ochrony praw jednostki. Tytułowa tematyka przedstawiona jest w świetle prawa europejskiego – przede wszystkim w świetle standardów i zasad prawa, których źródłami są: tradycje państw europejskich oraz prawo krajowe, regulacje między- i ponadnarodowe oraz case-law Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPC) i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Warto przy tym podkreślić, że jeżeli chodzi o prawo unijne nie nastąpiła w tym zakresie harmonizacja lub ujednolicenie standardów na poziomie wspólnotowym (ani konwencyjnym) z uwagi na nieprzekazanie Unii Europejskiej stosownych kompetencji przez państwa członkowskie. Zgodnie z zasadą przyznania Unia może działać tylko w zakresie swoich kompetencji i ma ich tylko tyle, ile powierzyły jej państwa członkowskie. Zatem wszystkie materie niewskazane wprost jako kompetencje UE pozostają w gestii autonomicznej regulacji państw członkowskich. Kwestie te wchodzą jednakże – pośrednio – w zakres normowania przewidziany przez Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Europejską Konwencję Praw Człowieka – EKPC). W opracowaniu wykazano, że sądy administracyjne – z zasady orzekające zachowawczo i formalistycznie – potrafią odwołać się do wartości elastyczności stosowania prawa w sytuacji konieczności przyznania ochrony praw dzieci par jednopłciowych.