W ostatnich latach coraz bardziej widoczny staje się trend oparty na głębszym uczestnictwie obywateli w życiu publicznym. Zmienił się zarówno dyskurs, jak i praktyka stosowania narzędzi partycypacyjnych. W tym kontekście szczególnego znaczenia nabrał nurt participatory governance, który koncentruje się na szerokim włączeniu obywateli w procesy rządzenia. Niemniej pełne wdrożenie tej koncepcji wiąże się z licznymi trudnościami. Celem niniejszego artykułu jest zidentyfikowanie podstawowego katalogu problemów wdrażania tej idei w Polsce. Z badań wynika, że do najczęstszych z nich należą m.in. ograniczenia formalno-prawne, trudności związane z dzieleniem się władzą, zależności procesu od lokalnego lidera, pomijanie obywateli w rozstrzyganiu spraw o istotnym znaczeniu czy nadawanie uprzywilejowanej pozycji ekspertom i urzędnikom.