Medialna „dieta” polityczna młodych Polaków
Więcej
Ukryj
1
Zakład Komunikacji Społecznej, Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa, Uniwersytet
im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Data publikacji: 02-12-2025
Studia Politologiczne 2025;78
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Celem artykułu jest diagnoza stosunku młodych Polaków do mediów oferujących
im informacje dotyczące polityki, jak również zwrócenie uwagi na nowe obszary badań,
które mogą stworzyć kontekst do zrozumienia postrzegania polityki i polityków, co znajduje
pośrednio odzwierciedlenie w ich szeroko rozumianej politycznej aktywności. Użyte w tytule
określenie „dieta” medialna stanowi analogię do diety żywieniowej, opisującą zakres i typy
mediów, z których korzystają ich użytkownicy.
Punktem wyjścia diagnozy są wyniki badania przeprowadzonego w 2024 r.,
dotyczącego postrzegania mediów informujących w parlamentarnej kampanii wyborczej
2023 roku. Rekomendacje dotyczą poszerzenia tradycyjnej perspektywy analiz źródeł
wiedzy o polityce młodych wyborców o podejście kulturowe.
INFORMACJE O RECENZOWANIU
Sprawdzono w systemie antyplagiatowym
REFERENCJE (23)
2.
Baumgartner J. C., Morris J. S., MyFace Tube Politics: Social Networking Web Sites and Political Engagement of Young Adults, «Social Science Computer Review» 2010, vol. 28(1).
3.
Blumler J. G., Gurevitch M., The Crisis of Political Communication, London–New York 1995.
4.
Blumler J. G., Kavanagh D., The Third Age of Political Communication. Influences and Features, «Political Communication» 1999, vol. 16(3).
5.
Brants K., Voltmer K. (red.), Political Communication in Postmodern Democracy. Challenging the Primacy of Politics, New York 2011.
6.
Castells M., Communication Power, New York 2009.
7.
Fuynan S. (red.), Social Media and Its Impact, London 2024.
8.
Jamieson K. H., Dirty Politics. Deception, Distraction, and Democracy, New York 1996.
9.
Klinger U., Kreiss D., Mutsvairo B., Platforms, Power, and Politics: An Introduction to Political Communication in the Digital Age, Berlin 2023.
10.
McGinnis J., The Selling of the President, New York 1968.
11.
Mcguigan J., Cultural Populism, London–New York 1992.
12.
McNair B., An Introduction to Political Communication, London 2017.
13.
Moran M. J., Littler, Cultural populism in new populist times, «European Journal of Cultural Studies» 2020, vol. 23(6).
14.
Newman B. I. (red.), Handbook of Political Marketing, London 1999.
15.
Newman B. I., The Marketing of the President. Political Marketing as Campaign Strategy, Thousand Oaks 1994.
16.
Newman B. I., The Marketing Revolution in Politics: What Recent U.S. Presidential Campaigns Can Teach Us about Effective Marketing, Toronto 2016.
17.
Norris P., Inglehart R., Cultural Backlash. Trump, Brexit, and Authoritarian Populism, Cambridge 2019.
18.
Piontek D., Media jako źródło informacji o rzeczywistości społeczno-politycznej, [w:] R. M. Staniszewski (red.), Pomiędzy wojną w Ukrainie a wyborami parlamentarnymi w Polsce w 2023 roku. Diagnoza stanu polskiego społeczeństwa, Warszawa 2023.
19.
Rorabaugh W. J., The Real Making of the President: Kennedy, Nixon, and the 1960 Campaign, Lawrence, Kansas 2009.
20.
Tajfel H., Turner J. C., The Social Identity Theory of Intergroup Behavior: Key Readings, [w:] J. T. Jost, J. Sidanius (red.), Political Psychology. Key Readings, New York 2004.
21.
Tsfati Y., Cohen J., Dvir-Gvirsman S., Tsuriel K., Waismel-Manor I., Holbert R. L., Political Para-Social Relationship as a Predictor of Voting Preferences in the Israeli 2019 Elections, «Communication Research» 2021, vol. 49(8).
22.
Van den Berg P., Paxton S. J., Keery H., Wall M., Guo J., Neumark-Sztainer D., Body dissatisfaction and body comparison with media images in males and females, «Body Image» 2007, vol. 4(3).
23.
White T., The Making of the President 1960, New York 1961.