PL EN RU
Techniki perswazyjne partii Konfederacja Wolność i Niepodległość w kampaniach wyborczych w 2019 roku
 
 
Więcej
Ukryj
1
Szkoła Doktorska Nauk Społecznych UMCS
 
 
Data publikacji: 19-09-2025
 
 
Studia Politologiczne 2025;77
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
W artykule poprzez analizę zawartości treści zidentyfikowano i sklasyfikowano techniki perswazyjne wykorzystane przez partię Konfederacja w dwóch kampaniach wyborczych: do Parlamentu Europejskiego oraz do Sejmu i Senatu RP w spotach publikowanych na oficjalnej stronie partii w serwisie YouTube w 2019 roku. Zastosowanie tych technik w wyborach do PE pozwoliło na zbudowanie popularności partii. W wyborach parlamentarnych techniki te zostały bardziej rozwinięte i bardziej dostosowane do kontekstu krajowego, co pozwoliło na przyciągnięcie nowych grup wyborców i przekroczenie progu wyborczego. Pozwala to wnioskować, że wykorzystanie technik perswazyjnych jest skutecznym narzędziem nowoczesnego marketingu politycznego.
INFORMACJE O RECENZOWANIU
Sprawdzono w systemie antyplagiatowym
REFERENCJE (19)
1.
Batko-Tokarz B., Perswazja w dyskursie sejmowym, Kraków 2008.
 
2.
Biskup B., Prowadzenie kampanii permanentnej w Polsce. Uwagi na temat zjawiska i wykorzystywanych narzędzi, «Studia Politologiczne» 2012, vol. 24.
 
3.
Borecki R., Propaganda a polityka (zarys problematyki funkcjonowania środków masowego przekazu w systemach społeczno-politycznych), Warszawa 1987.
 
4.
Dobek-Ostrowska B., Fras J., Ociepka B., Teoria i praktyka propagandy, Wrocław 1999.
 
5.
Garlicki J., Komunikowanie polityczne – od kampanii wyborczej do kampanii permanentnej, «Studia Politologiczne» 2010, vol. 16.
 
6.
Hogan K., Psychologia perswazji. Strategie i techniki wywierania wpływu na ludzi, Warszawa 2008.
 
7.
Kępa-Figura D., Tusk-Kaczyński – językowe środki perswazji w kampanii wyborczej 2005, [w:] B. Kosmanowa (red.), Media dawne i współczesne, Poznań 2008.
 
8.
Kolczyński M., Strategia komunikacyjna Konfederacji w wyborach w 2019 roku – próba rekonstrukcji, «Studia Politologiczne» 2020, vol. 55.
 
9.
Korolko M., Sztuka retoryki: przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990.
 
10.
Nowak E., Agenda-setting w teorii i praktyce politycznej, Lublin 2013.
 
11.
Nowak E., Riedel R., Agenda setting, priming, framing – TV news in Poland during election campaigns 2005 and 2007. Comparative analysis, «Central European Journal of Communication» 2010, vol. 3, nr 2.
 
12.
Pisarek W., Analiza zawartości prasy, Kraków 1983.
 
13.
Pratkanis A., Aronson E., Wiek propagandy, Warszawa 2003.
 
14.
Rekosz E., Kobiety i mężczyźni w telewizyjnej kampanii wyborczej. Wybory parlamentarne 2011 roku, Warszawa 2012.
 
15.
Stępińska A., Marketingowe strategie wyborcze. Wybory prezydenckie w Polsce (1990–2000), Poznań 2004.
 
16.
Szurmiński Ł., Propaganda w świecie nowych plemion. Perspektywa medioznawcza. Nauka, dydaktyka, praktyka, Warszawa 2023.
 
17.
Szymanek K., Perswazja – wróg czy sprzymierzeniec prawdy?, [w:] B. Sierocka (red.), Via communicandi. Przełom komunikacyjny a filozoficzna idea konsensu, Wrocław 2003.
 
18.
Wasilewski J., Olczyk T., Storytelling jako narzędzie marketingu politycznego – model, «Studia Politologiczne» 2017, vol. 45.
 
19.
Wróbel A., Wychowanie a manipulacja, Kraków 2006.
 
ISSN:1640-8888
Journals System - logo
Scroll to top