Celem artykułu jest przedstawienie roli organizacji pozarządowych, prowadzących działania poszukiwawczo-ratownicze na Morzu Śródziemnym, w hybrydowym modelu zarządzania migracjami oraz wykazanie, że funkcjonowanie tego modelu wiąże się z zasadniczymi trudnościami. Hipoteza ta testowana jest za pomocą analizy działania stowarzyszeń, prowadzących operacje na morzu, ze szczególnym uwzględnieniem dwóch organizacji (Sea Watch i Jugend Rettet) oraz działań włoskiego rządu, podejmującego próby pełnienia roli nadrzędnej wobec prywatnych stowarzyszeń. Artykuł wskazuje na występowanie trudności w harmonijnym współdziałaniu państwa i prywatnych organizacji. Wnioski wskazują, że trudności te wypływają z upolitycznienia migracji przez niektóre organizacje oraz niechęci wobec prób włączenia prywatnego systemu poszukiwawczo- -ratowniczego w system działający pod kontrolą państwa. Artykuł wnosi wkład w badania dotyczące współdziałania państwa oraz podmiotów niepaństwowych w zarządzaniu migracjami oraz wskazuje na trudności związane z uregulowaniem i ustandaryzowaniem działalności wykonywanej przez prywatne organizacje.