Celem artykułu jest omówienie niektórych inicjatyw zmian konstytucyjnych zgłaszanych po dojściu do władzy Emmanuela Macrona. Były one przedstawiane zarówno przez obóz prezydencki, jak i przez opozycję. Aktualnym propozycjom zmian konstytucyjnych towarzyszy długotrwały kryzys dwóch dominujących do 2017 roku ugrupowań: neogaullistów oraz socjalistów. W ich miejsce wyłoniła się silna formacja centrowa, a ponadto na znaczeniu zyskała radykalna prawica i lewica. Wspólną cechą omawianych inicjatyw jest położenie nacisku na demokratyzację życia politycznego. Implementacja niektórych z nich mogłaby się przyczynić do podkopania fundamentów istniejącego systemu, w tym także tych sięgających warstwy tzw. aksjologii konstytucyjnej. Można jednak argumentować, że obecny kształt systemu partyjnego na poziomie parlamentarnym staje się, w powiązaniu z trybem zmiany konstytucji V Republiki, poważną barierą dla skutecznego nowelizowania tego aktu prawnego.