PL EN RU
MISUSES OF POLITICAL KNOWLEDGE
 
 
More details
Hide details
1
adiunkt w Zakładzie Teorii Polityki i Państwa w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
 
 
Publication date: 2019-12-20
 
 
Studia Politologiczne 2017;46
 
KEYWORDS
ABSTRACT
Paper concerns problem of different kinds of misuse of political knowledge assuming that these misuses should be understood as multiform, complex und often unclear. Obviously the brightest examples of misuse of political knowledge come from pseudoscience, but many of them exist on the border of acceptable and rejected knowledge – these kinds of misuse are neither false nor true. Out of many form of misuses of political knowledge six types are discussed in details: instrumental and autonomic, intentional and nonintentional, useful and not useful.
PEER REVIEW INFORMATION
Article has been screened for originality
 
REFERENCES (40)
1.
Aggazi E., Dobro, zło i nauka, Warszawa 1997.
 
2.
Amsterdamski S., Między historią a metodą. Spory o racjonalność nauki, Warszawa 1983.
 
3.
Anderski S., Czarnoksięstwo w naukach społecznych, Warszawa 2002.
 
4.
Cetwiński O., U podstaw teorii polityki. Zagadnienia wyjaśniania i uzasadniania w nauce o polityce, Warszawa 1979.
 
5.
Chalmers A., Czym jest to, co zwiemy nauką? Rozważania o naturze, statusie i metodach nauki, Wrocław 1993.
 
6.
Chodubski A., Prognostyka jako wyzwanie metodologiczne w badaniu stosunków międzynarodowych, «Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio K, Politologia» 2009, vol. XVI, Nr 2.
 
7.
Feyerabend P., Przeciw metodzie, Wrocław 2001.
 
8.
Gadamer H.-G., Prawda i metoda. Zarys hermeneutyki filozoficznej, Warszawa 2007.
 
9.
Gardner M., Pseudonauka i pseudouczeni, Warszawa 1966.
 
10.
Goćkowski J., Ethos nauki i role uczonych, Kraków 1996.
 
11.
Goćkowski J., Nauka ideologiczna: historia, socjologia i politologia w ustroju totalitarnym, [w:] Pseudonauka. Choroba, magia czy biznes?, Warszawa 2011.
 
12.
Grabski M.W., Paranauka, pseudonauka i co z tego dla nas wynika, [w:] Pseudonauka. Choroba, magia czy biznes?, Warszawa 2011.
 
13.
Hałoń E., Labuda G. (red.), O nauce, pseudonauce, paranauce. Zbiór wypowiedzi, Warszawa 1999.
 
14.
Haman M., Racjonalne powody akceptacji koncepcji pseudonaukowych: dążenie do prostoty, społeczny podział pracy w nauce i fałszywe dychotomie pojęciowe, «Psychologia Społeczna» 2008, Nr 4.
 
15.
Karwat M., Syndromatyczny charakter przedmiotu nauki i polityce, [w:] Demokratyczna Polska w globalizującym się świecie.
 
16.
Kazibut R., Alchemia pomiędzy pseudonauką a nauką. Studium historyczno-metodologiczne, „Zagadnienia Naukoznawstwa” 2012, Nr 1 (191).
 
17.
Klementewicz T., Rozumienie polityki. Zarys metodologii nauki o polityce, Warszawa 2010.
 
18.
Klementewicz T. (red.), Współczesne teorie polityki – od logiki do retoryki, «Studia Politologiczne» 2004, Nr 8.
 
19.
Kmita J., Szkice z teorii poznania naukowego, Warszawa 1976.
 
20.
Korab K. (red.), Pseudonauka. Choroba, magia czy biznes?, Warszawa 2011.
 
21.
Krauz-Mozer B., Teorie polityki. Założenia metodologiczne, Warszawa 2005.
 
22.
Krauz-Mozer B., Wzorce „naukowości” politologii, «Studia Nauk Politycznych» 2004, Nr 1 (1).
 
23.
Krauz-Mozer B., Borowiec P., Ścigaj P., Kim jesteś politologu? Historia i stan dyscypliny w Polsce, t. II, Kraków 2012.
 
24.
Krauz-Mozer B., Ścigaj P. (red.), Podejścia badawcze i metodologie w nauce o polityce, Kraków 2013.
 
25.
Lyotard J.F., Kondycja ponowoczesna, Warszawa 1997.
 
26.
Mokrzycki E., Do nauki przychodzi się nie tylko z pytaniami, Warszawa 2007.
 
27.
Nowak S., Metodologia badań społecznych, Warszawa 2007.
 
28.
Ossowski S., O osobliwościach nauk społecznych, Warszawa 1983.
 
29.
Popper K.R., Logika odkrycia naukowego, Warszawa 2002.
 
30.
Popper K.R., Wiedza obiektywna. Ewolucyjna teoria epistemologiczna, Warszawa 2002.
 
31.
Rorty R., Obiektywność, relatywizm i prawda, Warszawa 1999.
 
32.
Sady W., Spór o racjonalność naukową. Od Poincarégo do Laudana, Toruń 2013.
 
33.
Sokal A., Bricmont J., Modne bzdury. O nadużywaniu pojęć z zakresu nauk ścisłych przez postmodernistycznych intelektualistów, Warszawa 2004.
 
34.
Still A., Dryden W., The Social Psychology of „Pseudoscience”: a Brief History, «Journal of the Theory of Social Behaviour» 2004, Nr 3 (34).
 
35.
Sułek M., Prognozowanie i symulacje międzynarodowe, Warszawa 2010.
 
36.
Sztompka P., Teoria i uzasadnianie. Z metodologicznych problemów socjologii, Warszawa 1973.
 
37.
Topolski J., Metodologia historii, Warszawa 1968.
 
38.
Witkowski T., Fortuna P., O psychobiznesie, tolerancji i odpowiedzialności, czyli strategie czystych uczonych, „Psychologia Społeczna” 2008, Nr 9.
 
39.
Witkowski T., Zakazana psychologia, t. 1, Taszów 2009.
 
40.
Witkowski T., Zakazana psychologia, t. 2, Warszawa 2013.
 
ISSN:1640-8888
Journals System - logo
Scroll to top