Soft power Unii Europejskiej
			
	
 
Więcej
Ukryj
	
	
									
				1
				kierownik Katedry Teorii Polityki
Zagranicznej i Bezpieczeństwa UŁ
				 
			 
										
				
				
		
		 
			
			
		
		
		
		
		
			
			 
			Data publikacji: 22-12-2019
			 
		 			
		 
	
							
									
		
	 
		
 
 
Studia Politologiczne 2016;41
 
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Zmiany w sytuacji międzynarodowej po 1989 roku wymagały zmian w myśleniu
o Europie jako współpracujących państwach, które potrafią zapewnić sobie
zadawalający poziom bezpieczeństwa. To bezpieczeństwo UE mogła osiągnąć
poprzez wykorzystanie zasobów soft power. O sile UE w tym wymiarze przesądza
jej kultura i wartości oraz styl prowadzenia polityki zagranicznej. Kultura, zarówno
popularna jak i wysoka, potwierdza pozycje wiodących państw Europy, ale również
jest rozwijana poprzez wspólne działanie. Siła Europy to również sprawny system
edukacyjny, model gospodarowania, który przesądza o modelu społecznoekonomicznym,
w tym – stylu życia. Ważny jest również czynnik społecznopolityczny
z olbrzymimi możliwościami wolności obywatelskich.
		
	
		
INFORMACJE O RECENZOWANIU
			Sprawdzono w systemie antyplagiatowym
		
	 
REFERENCJE (21)
			
	1.
	
		Balcerowicz B., Pokój i „nie-pokój” na progu XXI wieku, Warszawa 2002.
		
	 
	 
 			
	2.
	
		Bohr S., Sanctions by the United Nations Security Council and the European Community, „European Journal of International Law” 1993, nr 3.
		
	 
	 
 			
	3.
	
		Czaputowicz J., System czy bezład? Bezpieczeństwo europejskie u progu XXI wieku, Warszawa 1998.
		
	 
	 
 			
	4.
	
		Fiszer J.M. (red.), Europejska Polityka Sąsiedztwa, Warszawa 2012.
		
	 
	 
 			
	5.
	
		Ginsberg R., Foreign Policy Actions of the European Community: The Politics of Scale, London 1989.
		
	 
	 
 			
	6.
	
		van Ham P., Social Power in International Politics, New York 2010.
		
	 
	 
 			
	7.
	
		Hill Ch., Cheques and balances.The European Union’s soft power strategy, [w:] I. Parmar, M. Cox (red.), Soft Power and US Foreign Policy. Theoretical, historical and Contemporary Perspectives, New York 2010.
		
	 
	 
 			
	8.
	
		Hardt M., Negri A., Imperium, Warszawa 2005.
		
	 
	 
 			
	9.
	
		Henrikson A.K., Niche Diplomacy in the World Public Arena: the Global Corners of Canada and Norwey, [w:] J. Mellisen (red.), The New Public Diplomacy. Soft Power in International Relations, New York 2005.
		
	 
	 
 			
	10.
	
		Joffe J., Wielkie mocarstwa, Warszawa 1999.
		
	 
	 
 			
	11.
	
		Kagan R., Potęga i Raj. Ameryka i Europa w nowym porządku świata, Warszawa 2003.
		
	 
	 
 			
	12.
	
		Kennedy P., Mocarstwa świata: rozkwit, upadek: przemiany gospodarcze i konflikty zbrojne w latach 1500–2000, Warszawa 1994.
		
	 
	 
 			
	13.
	
		King T., Human Rights In European Foreign Policy: Success Or failure for.
		
	 
	 
 			
	14.
	
		Post-modern Diplomacy?, „EuropeanJournal of International Law” 1999, nr 2.
		
	 
	 
 			
	15.
	
		Kleinowski M., Siła państw w Unii Europejskiej. Formalno-prawne wyznaczniki siły państw w Radzie UE i Radzie Europejskiej, Toruń 2014.
		
	 
	 
 			
	16.
	
		Matuszewska J., Trzy światy. Modele polityki zagranicznej Unii Europejskiej, Stanów Zjednoczonych i Rosji, Warszawa 2010.
		
	 
	 
 			
	17.
	
		Nye J.S., Soft Power. Jak osiągnąć sukces w polityce światowej, Warszawa 2007.
		
	 
	 
 			
	18.
	
		Nye J.S., Think Again: Soft Power, „Foreign Policy” 2006, nr 3.
		
	 
	 
 			
	19.
	
		Powirska L., Granice potencjału mediacyjnego Unii Europejskiej, „Bezpieczeństwo Narodowe” 2015, nr 35.
		
	 
	 
 			
	20.
	
		Rifkin J., Europejskie marzenie. Jak europejska wizja przyszłości zaćmiewa American Dream, Warszawa 2005.
		
	 
	 
 			
	21.
	
		Zięba R., Polityka zagraniczna Unii Europejskiej, [w:] T. Łoś- Nowak (red.), Polityka zagraniczna. Aktorzy, potencjały, strategie, Warszawa 2011.