Treść artykułu odnosi się do często stosowanej w opisie polityki analogii do spektaklu teatralnego. Autor wykazuje, że analogia ta stała się tak użyteczna, bowiem uczyniła sferę polityki bardziej widoczną i wyobrażalną dla społeczeństwa. Skomplikowane procesy i mechanizmy polityczne zostały wpisane w dramaturgiczne formy znane przeciętnemu odbiorcy z innych relacji, w które wchodzi w codziennym życiu. Elementem ułatwiającym sceniczną wizualizację polityki stał się rekwizyt wykorzystywany przez polityków jako element perswazji, trafiającej bezpośrednio do emocji jednostki; łatwo zapadający w pamięć, stanowiący ikonograficzny zapis informacji politycznej i służący kreacji politycznego wizerunku.