PL EN RU
Związki między koncentracją, kumulacją i monopolizacją władzy. Analiza modelowa
 
Więcej
Ukryj
1
Katedra Teorii Polityki i Myśli Politycznej, Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych, Uniwersytet Warszawski
 
 
Data publikacji: 28-05-2020
 
 
Studia Politologiczne 2020;55
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Koncentracja władzy w jednym ośrodku decyzyjnym państwa (lub: partii, kościoła, ruchu społecznego) umożliwia kumulację władzy, tzn. zespolenie w jednym typie instytucji kilku rodzajów i zakresów władzy (np. podporządkowanie władzy ustawodawczej i sądowniczej woli i dyspozycjom władzy wykonawczej, przekształcenie parlamentu i sądów, prokuratury w narzędzia działania rządu, partii rządzącej). Trwałym skutkiem takich zmian może być z kolei monopolizacja władz – wyłączność uprawnień praktycznej zdolności do rządzenia dla danej siły politycznej oraz proces uwiecznienia, reprodukcji takiego monopolu.
INFORMACJE O RECENZOWANIU
Sprawdzono w systemie antyplagiatowym
 
REFERENCJE (33)
1.
C. Barnard, Funkcje kierownicze, Kraków 1997.
 
2.
T. Carlyle, Bohaterowie. Cześć dla bohaterów i pierwiastek bohaterstwa w historii, Kraków 2006.
 
3.
M. Foucault, Trzeba bronić społeczeństwa. Wykłady w Collège de France, 1976, Warszawa 1998.
 
4.
J. van Ginneken, The Psychology of Power. Tempations at the Top, New York 2015.
 
5.
F. Gross, Tolerancja i pluralizm, Warszawa 1992.
 
6.
M. Gulczyński, Panorama systemów politycznych świata, Warszawa 2004.
 
7.
A. Hertz, Szkice o totalitaryzmie, Warszawa1995.
 
8.
J. Hubert, Społeczeństwo synergetyczne, Kraków 2000.
 
9.
D. Janicka, Ustrój administracji w nowożytnej Europie, Toruń 2002.
 
10.
L. Jaśkiewicz, Nowożytne samowładztwo rosyjskie i jego interpretacje, «Przegląd Historyczny» 1979, z. 4.
 
11.
B. Kaczmarek, Organizacje. Polityka, władza, struktury, Warszawa 2001.
 
12.
B. Kaczmarek, Polityka – problem władzy, czy problem własności. Własność jako przesłanka władzy, [w:] B. Kaczmarek (red.), Metafory polityki (2), Warszawa 2003.
 
13.
M. Karwat, Figuranctwo jako paradoks uczestnictwa. Eseje przewrotne, Warszawa 2004.
 
14.
M. Karwat, Inżynieria społeczna. Interpretacja pojęcia, [w:] B. Szatur-Jaworska (red.), Polityki publiczne. Wybrane zagadnienia teoretyczne i metodologiczne, Warszawa 2018.
 
15.
M. Karwat, Paternalistyczny wzorzec polityki. Charakterystyka modelowa, [w:] J. Dzwończyk (red.), Polityka i gospodarka. Teoria i praktyka, Kraków 2019.
 
16.
M. Karwat, Personifikacja a personalizacja polityki; «Zeszyty Naukowe» ALMAMER Szkoła Wyższa 2011, nr 2 (64).
 
17.
M. Karwat, Podmiotowość polityczna. Humanistyczna interpretacja polityki w marksizmie, Warszawa 1980.
 
18.
L. Kolarska-Bobińska, Centralizacja i decentralizacja. Decyzje, władza, mity, Wrocław 1984.
 
19.
R. Miedwiediew, Ludzie Stalina, Warszawa 1989.
 
20.
B. Malinowski, Kultura i jej przemiany, Warszawa 2000.
 
21.
S. Ossowski, Dzieła, t. IV – O nauce, Warszawa 1967.
 
22.
S. Ossowski St. Ossowski, O strukturze społecznej, Warszawa 1982.
 
23.
A. Rothert, Emergencja rządzenia sieciowego, Warszawa 2008.
 
24.
A. Rothert, Wielopoziomowość władzy sieci, «Studia Politologiczne» 2011, vol. 20.
 
25.
G. Simmel, Socjologia, Warszawa 1975.
 
26.
A.G. Spirkin, Zarys filozofii marksistowskiej, Warszawa 1969.
 
27.
J. Szmatka, Jednostka i społeczeństwo. O zależności zjawisk indywidualnych od społecznych, Warszawa 1980.
 
28.
J. Tarkowski, Socjologia świata polityki, t. II – Patroni i klienci, Warszawa 1994.
 
29.
J. Topolski, Metodologia historii, Warszawa 1973.
 
30.
B.A. Uspienski, W.M. Żywow, Car i bóg. Semiotyczne aspekty sakralizacji monarchy w Rosji, Warszawa 1992.
 
31.
P. Winczorek, Nauka o państwie, Warszawa 2011.
 
32.
C. Znamierowski, Szkoła prawa. Rozważania o państwie, Warszawa 1988.
 
33.
C. Znamierowski, Wina i odpowiedzialność, Warszawa 1957.
 
ISSN:1640-8888
Journals System - logo
Scroll to top