Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. bardzo ważnym problemem było zorganizowanie struktur obronnych. Władze wojskowe przywiązały duże znaczenie do współpracy wszystkich organów bezpieczeństwa w zakresie zwalczania szpiegostwa niemieckiego. Współdziałanie placówek Oddziału II Sztabu Generalnego (Głównego) Wojska Polskiego z organami policji oraz Strażą Celną na początku lat dwudziestych pozostawiało wiele do życzenia. W marcu 1928 r. na mocy rozporządzenia prezydenta Rzeczpospolitej powołano Straż Graniczną. Później opracowano zasady współpracy tej formacji z Oddziałem II. Straż Graniczna spełniała rolę organu pomocniczego w działaniach wywiadowczych i kontrwywiadowczych. Efekty tego współdziałania nie zawsze były zadowalające. Organy policyjne w ramach współpracy z Oddziałem realizowały różnorodne zadania. Do zwalczania szpiegostwa niemieckiego angażowano funkcjonariuszy policji politycznej, służby śledczej, a nawet służby mundurowej. Współpracę w zakresie działalności kontrwywiadowczej trudno ocenić jednoznacznie. Policja, mimo popełnianych błędów wspierała działania w tym zakresie. W okresie narastającego zagrożenia ze strony Trzeciej Rzeszy kierownictwo Oddziału II przywiązywało duże znaczenie do informacji dotyczących wojska niemieckiego i przygotowań do wojny. Straż Graniczna odgrywała istotną rolę w rozpoznaniu w tym zakresie.