Tom niniejszy, w swojej części głównej, jest plonem zintensyfikowanej w ostatnim czasie wymiany poglądów, dyskusji tudzież wspólnych poszukiwań metodologicznych w kręgu polskich badaczy specjalizujących się w zagadnieniach teorii polityki. Teoretycy politycy są szczególnie powołani do zajmowania się kwestiami kluczowymi dla określenia kryteriów tożsamości megadyscypliny nazywanej nauką o polityce lub politologią. Operują kryteriami politycznego charakteru, politycznego znaczenia lub politycznego kontekstu i uwikłania zjawisk, które przekraczają granice wąsko wyspecjalizowanych subdyscyplin. Kryteria formułowane na gruncie teorii polityki pozwalają politologom o zróżnicowanych specjalnościach szczegółowych znaleźć wspólny język, w szczególności posługiwać się – ramowo – tym samym pojęciem polityki. Każdy z takich specjalistów musi na swój użytek rozumieć i określić, co jest polityczne w tej dziedzinie życia społecznego, praktyki społecznej, jaką sam bada. Nie będzie to zagrożone powierzchownym rozwiązaniem ad hoc i tylko ad usum proprium, jeśli dostrzegał będzie związek między politycznością swojej dziedziny a politycznością innych sfer – i tych komplementarnych lub zrośniętych z jego „polem badawczym”, i tych pozornie od niego odległych.