Systemy polityczne wymagają ustawicznego, permanentnego potwierdzania prawomocności; najważniejszym sposobem zapewnienia ciągłości tego procesu we współczesnych demokracjach jest partycypacja polityczna obywateli. Uczestnictwo w polityce może przejawiać się w różnych formach i służyć zarówno wyrażeniu poparcia, a więc legitymizacji, jak i zamanifestowaniu dezaprobaty a w efekcie delegitymizacji systemu. Artykuł przedstawia zależności pomiędzy partycypacją polityczną a legitymizacją systemu politycznego ze szczególnym uwzględnieniem mechanizmów tego zjawiska w demokracjach znajdujących się w procesie transformacji. Analizie poddano takie formy partycypacji politycznej jak: zainteresowanie polityką, udział w wyborach, udział w zgromadzeniach politycznych i stowarzyszeniach oraz działania polityczne z użyciem przemocy. Zaprezentowano także dane empiryczne obrazujące proces legitymizacji polskiego systemu politycznego poprzez podejmowane przez obywateli formy partycypacji politycznej. Dane pochodzą z Polskiego Generalnego Sondażu Społecznego i Europejskiego Sondażu Społecznego. Artykuł ponadto zawiera próbę typologii postaw wobec systemu politycznego w społeczeństwie polskim oraz ich wpływ na legitymizację systemu politycznego; w toku rozważań wyróżniono: poparcie, obojętność, alienację oraz sprzeciw, a także piąty typ postaw, najbardziej pożądany w konsolidujących się demokracjach – krytyczne poparcie.