Działania wojenne prowadzone przez Rosję od lutego 2022 r. każdego dnia pogłębiają katastrofę materialną i humanitarną na Ukrainie. W efekcie wywołały one również falę uchodźctwa do sąsiedzkich krajów, w tym Polski. Większość uchodźców, tuż po przekroczeniu granicy, trafiła do tzw. „punktów recepcyjnych”. Ich organizacja i funkcjonowanie nie miały precedensu. Zarówno z administracyjnego punktu widzenia, jak i społecznego mamy do czynienia z zupełnie nowym fenomenem. Punkty recepcyjne są bowiem hybrydowymi instytucjami stworzonymi wskutek decyzji administracyjnych, ale ich funkcjonowanie w Polsce byłoby trudne do wyobrażenia bez społecznego zaangażowania obywateli, tj. bez niezliczonych inicjatyw wsparcia tworzących potężny ruch społeczny funkcjonujący także przy punktach recepcyjnych. Przedstawiony tu artykuł jest podsumowaniem badania terenowego przeprowadzonego w kwietniu 2022 r. Jego przedmiotem było funkcjonowanie punktów recepcyjnych w ich instytucjonalnym i obywatelskim wymiarze; ich specyficzny i węzłowy charakter, który przyciągał społeczny ruch pomocy uchodźcom; dynamika postaw i motywacji stron zaangażowanych w ich funkcjonowanie, a także współpraca różnych aktorów społecznych w tym obszarze.